“Tegen de gevel wordt een champagnefles stuk geslagen. Woensdag 5 mei 1993, de aankomst- en vertrekhal van de Holland Amerika Lijn is zojuist gedoopt. Voortaan zal het gebouw naar de naam Hotel New York luisteren. Het water van de Maas klotst tegen de Wilhelminakade. De ondernemers nemen een risico, want wie komt er nou op deze plek in Rotterdam? Maar dan, jaren later op 13 december 2015, zit het echtpaar Tim (26) en Elzeline (30) van der Kooij tegenover elkaar in een chique fauteuil in de kelder van het gebouw. Op de tafel staat een bloemetje dat ze niet op de markt kunnen kopen. Iets langer dan een jaar geleden stond het stel nog buiten naast het Lost Luggage monument, daar zakte Tim voor Elzeline door zijn knieën. De Grand Old Lady was daar getuige van en zíj onthoudt alles.

Ver vóór de opening van Hotel New York staan de eerste gegadigden al te popelen om over een tijdje door de gelakte houten draaideuren te mogen stappen. De namen van deze allereerste hotelgasten worden op de betegelde muur in de hal geschreven. De gemeente heeft het historische kraakpand, wat eerder als aankomst- en vertrekhal werd gebruikt voor de scheepvaart via de Holland Amerika Lijn, gekocht. Het hoofdkantoor van de HAL verhuisde namelijk in 1977 naar Seattle, wat ook door toenemende concurrentie van de luchtvaart het einde betekende voor de passagiersschepen vanuit Rotterdam. Horecaondernemers Daan van der Have, Hans Loos en Dorine de Vos zijn druk in de weer met het uitwerken van de plannen en beloven het gebouw opnieuw een waardig leven te geven. Ze weten dat er binnenkort een watertaxi en brug zal komen om het stadscentrum met de Wilhelminakade te verbinden.

Grand Old Lady kan de ondernemers veel vertellen, ze heeft namelijk op 14 mei 1940 het bombardement op Rotterdam overleefd. Ze stond daar toen, machteloos om zich heen te kijken hoe zelfs de schepen die naast haar in het water lagen, in vlammen opgingen. Het was een drama, mensonterend, maar ach, ze wist dat er waarschijnlijk ook wat Rotterdammers gered waren. Dé Rotterdammers die waarschijnlijk net als Berend Botje voorheen met de boot naar Amerika vertrokken, op zoek naar een beter bestaan. Maar dat gold niet voor de Poolse Abraham Tuschinski die vanaf de Wilhelminakade wilde vertrekken. Hij besloot in Rotterdam te blijven, werd kleermaker, richtte een logement op voor landverhuizers én opende verschillende bioscopen. De Grand Old Lady rouwt nog steeds over zijn afloop.

…”

Klik hier voor het volledige artikel, inclusief meerdere foto’s op mijn blogwebsite Deeserve it.

Wil jij weten wat ik als journalist voor jou kan betekenen? Kijk dan bij ‘Info’ of neem contact met me op via het contactformulier of via deborahdemeijer@gmail.com