‘Journalist Deborah (25) onderging in 2017 chemotherapie, niet wetend dat de chemovloeistof niet alleen de kanker, maar waarschijnlijk ook haar hersenen binnendrong. Inmiddels is ze drie jaar ‘schoon’, maar heeft ze nog altijd last van een chemobrein. Waarom geven zorgverleners daar zo weinig voorlichting over? Deborah zocht het uit*.

Lees hier de ervaringsverhalen van Deborah, Maartien en Wijnanda.

De verpleegkundige prikt een infuus in mijn hand. De chemovloeistof verdwijnt in een ader. Het brandt. Het bloed vervoert de vloeistof door mijn lichaam, waarna de chemo de kanker doodt. Mijn hersenen beschermen zich tegen het vergif met behulp van de zogenaamde ‘bloed-hersenbarrière’, een poortwachter die noodzakelijke stoffen voor het functioneren van mijn hersenen doorlaat en schadelijke tegenhoudt. Althans, dat is de bedoeling. Maar wat ik later ontdek, is dat deze barrière bij sommige chemotherapieën hetzelfde werkt als bij alcohol. Hoe meer je van de chemo binnenkrijgt, hoe groter de kans dat de vloeistof je hersenen bereikt en wellicht hersengebieden aantast. Deze aantasting leidt lang niet altijd tot functie-uitval, maar zorgt ervoor dat je bepaalde activiteiten minder lang kunt volhouden dan voorheen.

CHEMOBREIN

In de volksmond van de Verenigde Staten ontstond tientallen jaren geleden de term chemo brain. In Nederland is de vertaling inmiddels niet onopgemerkt gebleven. In het kort betekent chemobrein: ‘cognitieve problemen die (ex-)kankerpatiënten ervaren als gevolg van chemotherapie’, ook wel ‘cognitief disfunctioneren na kanker’ genoemd. Dit vertaalt zich naar: geheugen- en concentratieproblemen, prikkelgevoeligheid (in een drukke omgeving of in grote groepen), verlaagde stressbestendigheid, moeilijker kunnen werken onder tijdsdruk en snel vermoeid zijn. (…)’

Klik hier om het volledige artikel verder te lezen op de website van Eva.

Wil jij weten wat ik als journalist voor jou kan betekenen? Kijk dan bij ‘Info’ of neem contact met me op via het contactformulier of via deborahdemeijer@gmail.com